شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر نعمت از کفت بیرون کند...
ابتدا به ساکن از همه عذر خواهی می کنم به خاطر غیبتهای صغری و کبری خودم....
به اتفاق دیگر سرگروههای صالحین، در اردوی آموزشی رامسر شرکت داشتم. از آنجایی که بنده، فقیرِ مناطق پر دار و درخت و البته دریا و زیبایی هایی که همیشه به بهشت مثال می زنیم؛ هستم به محض ورود سجده شکر را بر خود واجب دانستم. در تمام طول سفر، اللخصوص هنگامه وداع با دریا، این ذکر بر لبم بود که ای کاش همین زیبایی ها در قم بود.کوههای پوشیده از درخت رامسر، دریای زیبا و پر خروشش چه آرامش زیبایی را به درون قلبم میهمان کرده بودند.
کلاسهای آموزشی پر برکت آنجا نیز این زیبایی را دو چندان نموده بود. اما به محض ورود به شهر یا کریم ها، آن جا که چشمم به گنبد طلای خانوم افتاد، فهمیدم هیچ آرامشی نمی تواند جایگزین این احساس زیبای زیارتم بشود.
حالا دوباره میهمان بی بی شده ام و خودم را در آغوش پر محبت و کریمانه خانوم احساس می کنم، این گرمای کزایی قم و این چهره های چند رنگ و چند ملیتی این جا دیگر به چشمم نمی آیند. چقدر دلتنگت بودم خانوم... چقدر دستانم هوای پنجره های ضریحت را کرده بود و منِ بیتاب، در انتهای افق دریا و خنده دار است که در اوج کوهها دنبال آرامش بودم. البته دریا و کوه همیشه زیبا بوده اما وقتی نگاهت به زباله ها می افتد، وقتی نگاهت به خانومی می افتد که محسور این زیبایی شده و یادش رفته محرم همه ی افراد حاضر در ساحل نیست ، وقتی نگاهت به گیسوان دخترکان خوش لهجه گیلانی می افتد که بی حجابی را از در کنار کودکی شان میان همان معصومیت رها شده شان گم کرده اند، دیگر می خواهی فریاد بزنی و بگویی
اللهم عجل لولیک الفرج...
هوای رامسر نه بارانی بود و نه طوفانی اما دریای رامسر مواج شده بود. من به شعور جامدات و کائنات اعتقاد دارم، می دانم که دریا نیز همین ذکر را ناله می کرد، می دانم که دریا نیز آن زن برهنه در میان نامحرمان را دید و اشک ها ریخت. شاید همین اشک ها بود که ساده دلان می گفتند انگار دریا آبش زیادتر شده...
آقای دریاها و کوهها، آقای حاضر اما پشت پردهف ای امام زمان ما که فرامش کرده ایم نان در دستان ما از دعای شماست، ای امام مهربانتر از مادر که، مهربانیتان همیشه نصیب ما شده اما ما خسته ایم از دوان دوان رفتن به دنبال محبت در دستان دیگران، بیا ای مؤمل آمالمان، بیا ای طلعه الرشیده ، یا قره الحمیده ... آقا بیا و به ما زیبایی واقعی را نشان بده و ما را رها کن از این همه تارهای گسسته در اطرافمان... یا صاحب الزمان بیا...
کلمات کلیدی :
:: برچسب‌ها:
